πλασμογαμία

η, Ν

1. βιολ. στα πρωτόζωα) α) η συγχώνευση διαφόρων ατόμων σε μια πολυπυρηνική μάζα

β) η σύντηξη τού κυτταροπλάσματος χωρίς πυρηνική σύντηξη

2. βοτ. διαδικασία η οποία ακολουθεί αμέσως μετά την καρυογαμία, δηλαδή την ένωση πυρήνων, σε ορισμένους ασκομύκητες και βασιδιομύκητες.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. plasmogamy < πλάσμα + -γαμία (< γάμος)].